Shkruan Fadil Islami
Ishin kohra të arta dikur vitet e 70 në kuptimin e jetës që krahas regjimit serbosllav kultivonim kulturen shqipe edhe pse vështërsit ishin të mdha kishte djem dhe vajza të cilët secili në mënyren e vetë jepte maksimumin për ta mbajt kulturen shqipëtare në dritë dhe për ti frymzuar gjeneratat e reja ta vazhdojn traditen shqipëtare.
Pikrisht pra shembulli më i mirë i kohes ishin kta dy djem Ibrahim Shyti e Ismet Kadrolli të cilët në atë kohë kontributin e tyre e dhanë në Shoqrin Kulturo Artistike Ramiz Sadiku si dy Shqqiponjat me krah të hapur , të veshur në tjerq e gjemadan që regjimit të atëhershem serboslav jau shponte zemren si plumbi i pushkes i Zahir Pajazitit.
Ishte kohë e artë në kuptimin e qëndreses karshi regjimit , porë ishte kohë që kerkonte sakrific e mund të pa shoq në kushtet e asaj kohe .
Te dy kta tani mërgimtarë njeri në Austri e tjetri në Suedi me fëmit , Nipat e mbesat duke e kujtuar kohen me nostalgji duke qenë krenarë për kohen e tyre.
Ibrahim Shyti
Ismet Kadrolli
