Dalinë Arifi Në qytetin e vjetër

Në qytetin e vjetër

Kaloja kah udha e vjetër,

Pemët shushurisnin mbi tokë.

Vjeshta piktoreske kishte veshur natyrën,

Ulërima e gjetheve në park godiste kujtimet.

Dy pika lot rrodhën nga sytë.

Ecja… ecja gjurmëve pa shenjë.

Veç stoli i vetëm kishte mbetur i heshtur,

Aty, në një skutë të qytetit.

S’kishte të dashuruar që uleshin pas nesh,

E vjeshta prapë po troket – stinë e marrë.

Vyshk gjithçka, pos dashnisë teme.

Unë vazhdoj çdo natë të njëjtin episod.

Shiu trokiste mbi flokët e mi,

Kopsat e bulevardit kërcisnin nga zhurma e mallit.

I vjetër ky qytet – veç dashnia jeme, e re hala.