24
Nga : Anita Hoxha
Nënë, ti më erdhe në ëndërr përsëri
Malli yt zemrën ma trembi në gjumë,
U ngrita, të kërkova si atëherë fëmij
Lotët rrjedhin sonte, si lum !
Ngrihem vetëm, shpesh nëpër natë,
Të kërkoj me zemër e me shpirt,
Nënë, ti je mungesa ime më e gjatë…
Zot, sa e largët më duket ajo ditë !
Në foto më buzëqesh ti, në çdo kohë
Më dukesh e bukur, se të kam nënë…
Të kërkoj e smundem unë të shoh,
Sa shumë gjëra nënë, lamë pa thënë !
Flas me foton, mes natës, e menduar
Oh nënë, shpirti im sonte po të kërkon,
Sa vite kanë ikur, sa kohë ka shkuar…
Ti më mungon, o nënë, sa më mungon !
Mes lotësh më fal, të them, në errësirë
Gjithëmonë do jesh mall e pikëllim…
Sonte veten e mallkoj, për një dëshirë
Si s’munda të të jap shpirt, nga shpirti im !
Anita Hoxha
