36
Një Prishtinë pa ty
S’e desha kurrë një Prishtinë pa ty —
ti ishe lumi që i mungonte brigjeve të saj,
Jehona që i jepte zemër bulevardit,
buzëqeshja që ngjallte gurët e sheshit të tharë.
E unë të doja… pafundësisht,
Si qielli që s’e mbaron kurrë mbrëmjen.
Një Prishtinë pa ty — shpirt i mbyllur në kafaz,
bohem i humbur në rrugicat e vjetra,
ku çdo hap më kujton mungesën tënd
Dalinë Arifi
Prishtinë, 2025
