20
Heshtja e Qëndrueshme
Kur më pyesni “si je?”
një buzëqeshje e qetë lind mbi fytyrë,
por brenda, stuhitë fshehin shkretëtira.
por në thellësi rri era e një gjiri të egër.
Nëse me të vërtetë doni të më njihni,
më thirrni kur nuk jam pranë jush,
dëgjoni jo zërin e jashtëm,
por valët e heshtjes që shpërthejnë
në brigjet e shpirtit tim.
Kur më thoni “dhe mirë dukesh”,
faleminderit për dritën që më ofroni,
por bukuria e vërtetë është si ylberi i rrallë pas shiut,
i dukshëm vetëm për ata që shohin me zemër.
Prandaj, kujdes me fjalët tuaja,
ato janë si pasqyra mbi ujë,
mund të reflektojnë pamjen,
por jo thellësinë e heshtur.
Sepse ndjenjat nuk kapen,
ato fluturojnë si erë nëpër pemë,
dhe vetëm ajo që ndjejmë vërtet brenda,
mbetet e paprekshme dhe e bukur.
N*J*-2025
